.png)
De Sahara, wat een fenomeen. Zoals in onze vorige blog beschreven is hoe wij de Sahara voor ons zagen; zand, overal zand en dan vooral die mooie duinen. We hebben daar heerlijk genoten van wandelingen door het mulle zand en de zonsondergang vanaf een duintop bekeken. Daarnaast bleek er een team van de Morocco Desert Challenge bij onze camping te verblijven en we waren ook nog een vlakbij een stage voor volgende week. Maar eerst tijd voor onze eigen rally!
De route van Merzouga naar Mhamid, aangeraden door Nederlanders die we in Spanje hebben ontmoet. Voordat we deze route gingen rijden wilden we ons goed voorbereiden maar eigenlijk hadden we geen idee waar we moesten beginnen en wat we moesten voorbereiden. We konden gelukkig zelf bedenken dat we genoeg diesel, water en eten mee moesten nemen. Dat is gelukt! En dan.... Hoe ga je de route rijden, wat ga je tegen komen, wie ga je tegen komen, hoe ver is het eigenlijk, loopt er wel een soort pad of moet je alles zelf bedenken, is het alleen zand of kom je meerdere soorten ondergrond tegen. Eigenlijk hadden we op al deze vragen niet echt een antwoord toen we vertrokken. Wel hadden we een route gevonden op wikilocs, deze kunnen we dan volgen. Gelukkig is het een relatief bekend gebied, mochten we vast komen te zitten hadden we in elk geval genoeg eten en drinken en dan zou er vast vanzelf iemand passeren om ons te helpen.
5 kilometer uit Merzouga bleek al dat de zandduinen helemaal geen deel van onze dag zouden worden. De Sahara is dus helemaal niet alleen maar zand. Oke, aan het eind van de dag heb je dat gevoel wel als je overal zand vindt maar in de woestijn valt dat best mee. We hebben vele soorten "weg" gehad, stenen, zand, rivierbeddingen, bosjes, bergen en grote vlaktes maar niet de grote duinen. Deze bleken ook maar 25 km bij 8 km te zijn, we hadden ons weer aardig ingelezen..... Dwars door de woestijn lopen inderdaad gewoon paden die je kunt volgen en met onze route bleek dat heel makkelijk te zijn. Rond 13.00 vertrokken we de woestijn in en tegen 17.00 begonnen we met om ons heen kijken, op zoek naar een mooi plekje om te overnachten. Echter het hele komende uur was er alleen maar vlakte en geen plek om rustig te kamperen. En na een hele dag nog geen auto tegen gekomen te zijn (wel mensen te voet, hoe die er kwamen en wat ze er deden, geen idee) hadden we ineens tegenliggers! Nederlanders nog wel. Dat vonden we de moeite waard om even voor te stoppen, wat zij ook deden. Toen herkenden we ze pas, onze vrienden uit Spanje! Ook zij waren op zoek naar een mooi plekje om te overnachten en die hebben we dus maar samen gezocht. Tussen de duinen onze tent opgezet, eten gemaakt, een kampvuurtje aan, slangetje erbij. De volgende ochtend vanuit de tent kijken hoe de zon op komt. De droom!
De volgende dag zijn we met z'n vieren richting Mhamid gereden. Al met al zijn we ongeveer 12 uur aan het rijden geweest over zo'n 180 kilometer, erg snel gingen we niet.
Van de woestijn zijn we doorgereden naar Oukaïmeden, het skiresort van Marokko. Hiervoor moesten we een bergpas over waar we door de dichte mist niet meer dan dan 3 meter voor ons konden kijken. Eenmaal boven hadden we geen idee waar we terecht waren gekomen doordat we niks konden zien. We hebben in een appartementje geslapen waar we het ongeveer -10 binnen was. De volgende dag keken we uit het raam op een zonnige skipiste! Helaas waren de liften al dicht, als we wilden skiën mochten we wel ski's huren en dan naar boven lopen...
Dat aanbod hebben we even vriendelijk afgeslagen, door naar Marrakech maar.
Vlakbij Marrakech ligt de camping Le Relais de Marrakech, wat een paradijs! Voor 8,30 euro er nacht hadden we een heel mooi plekje met een geweldig zwembad en warme douches. Vanuit hier hebben we een aantal dagen door gebracht met de ouders van Maarten. Marrakech was wat ons betreft echt té druk, iedereen wil iets van je of iets aan je verkopen. Dit hebben we in de rest van Marokko nog helemaal niet zo ervaren. We hebben dus twee dagen een auto gehuurd en zijn naar Essouira en de Ouzoud falls gereden. Twee aanraders maar ook hier zijn ze ingespeeld op de toeristen en proberen ze je van alles aan te smeren. Op de verjaardag van Andries nog even heel gezellig met z'n vieren uit eten geweest waarna wij weer richting de Sahara zijn vertrokken.
Dinsdag avond was de bivak van de Morocco Desert Challenge bij Foum Z'guid. Maarten wilde hier natuurlijk heel graag even kijken. Eenmaal op de bivak aangekomen met verschillende teams gepraat waarna wij terecht kwamen bij Holland Africa Tours. Zij doen niet mee aan de race maar zijn daar aanwezig als een soort vrijwilligers. Maarten volgt hen al een tijdje op Facebook en vond het dus erg leuk om hen te ontmoeten. Holland Africa Tours maakt een paar keer per jaar een reis door Africa met de drie enorme wagens die ze hebben. Daarbij helpen ze bij wat projecten maar bijvoorbeeld ook bij deze race. Er zijn een aantal mensen die eigenlijk zeer regelmatig mee gaan maar mocht je interesse hebben dan kan je kan je je inschrijven en met hen mee. Sommige van hen hebben al veel Afrika en off road ervaring. De mooiste verhalen en de meest bruikbare tips kwamen dan ook naar voren. Omdat we niet uitgepraat raakten kregen we even een shirtje van het team zodat we mee konden eten bij de bivak en toen na het eten de gesprekken nog niet klaar waren kregen we de uitnodiging om de tent daar maar op te zetten! Dat hebben we natuurlijk gedaan, de hele nacht zijn er monteurs bezig op het terrein, moeten er vrachtwagens worden los getrokken en wordt er gefeest door de racers. Van slapen kwam er die nacht dus niet veel.
De volgende dag konden we achter de "bezemwagen" aanrijden naar checkpoint 1 zodat we de race van daar konden zien. Deze "bezemwagens" gaan echter met gemak door het zand en na 20 meter stonden wij al vast..... Gelukkig waren we hier zo uit maar de andere waren we kwijt. Op de gps coördinaten vonden we checkpoint 1. Dit was wel 3,5 uur, een flinke zandstorm, 41 graden en heel wat scheppen later. Natuurlijk was iedereen allang voorbij en zijn we maar naar Foum Z'guid terug gegaan. Ook dat ging niet zonder slag of stoot. Door de zandstorm raakten we een beetje onze coördinatie kwijt, Nicole reed iets te hard over een hobbel waardoor er allerlei lampjes begonnen te branden en de compressor hield ermee op terwijl onze banden nog steeds op 1 bar stonden en we een heel stuk over stenen moesten. De mensen die ons kennen hoor ik al denken, dat kan nooit gezellig zijn geweest in die auto. Nou, dat viel dus alles mee, we kunnen het wel :) 150 kilometer woestijn verder kwamen we om 17.30 eindelijk aan op de camping van een van onze nieuwe Marokkaanse vrienden, wat kan een koude douche dan fijn zijn zeg!
Inmiddels is de auto weer in elkaar gedraaid, alles gemaakt wat kapot was en zijn wij weer schoon. We hebben nog geen verdere plannen dus die gaan we nu eens maken!