Africa here we come!

Vorige week hebben we nog even heerlijk genoten van de westerse wereld en alle luxe die dat met zich mee brengt. We hebben bijna een week op een camping bij Sevilla gestaan. Deze week hebben we lekker van de stad genoten maar we zijn ook best druk geweest. Onderweg waren we er al achter gekomen dat we niet alles even praktisch hadden ingepakt, iets met “alles op het laatste moment”. We hebben dus even rustig alles leeg gehaald en een handig plekje gegeven. Er waren wat dingetjes aan de auto die nog niet lekker waren afgesteld, wel fijn om dat geregeld te hebben voor we naar Afrika vertrekken. Op een regenachtige dag hebben we nog even wat muziek, films en de kaarten van Afrika gedownload voor op onze Garmin.

Daarnaast zijn we druk bezig geweest met het voorbereiden van onze oversteek naar Marokko. Op onze eerste avond kwamen er twee jongens naar ons toe met de vraag of wij ook onderweg naar het zuiden waren. Dat zijn we! De eerste medereizigers hadden we gevonden. Toen bleek dat zij al twee maanden onderweg waren maar nog steeds de oversteek niet hadden kunnen maken door problemen met de auto hebben we elkaar even heel dankbaar aangekeken dat we Utrecht voorbij zijn gekomen en uiteindelijk binnen drie dagen in zuid Spanje waren! Deze jongens hadden wel al eens de oost kust gedaan en meerdere keren in Marokko geweest dus tips genoeg voor ons! Gelukkig kregen we de volgende dag bericht dat de auto gefixed was en ze eindelijk over waren naar Marokko. Verder stonden er op de camping nog vele anderen die net uit Marokko kwamen dus nu hebben we een heel druk schema de komende tijd....

Tussen al deze drukke bezigheden hebben we natuurlijk ook gewoon even genoten van Sevilla, wat een geweldige stad! We hebben alle toeristische hoogtepunten gehad, genoten van de parkjes, het lekkere eten en de kleine verstopte straatjes. Zondag zijn we naar de wedstrijd Sevilla – Valencia geweest en ondanks dat Sevilla 0-1 verloor hebben wij een hele leuke wedstrijd gezien!

Dinsdag ochtend zijn we uit Sevilla vertrokken en hebben we nog een klein rondje Andalusië gedaan. Een absolute aanrader voor iedereen die Afrika toch iets te ver vindt. De bergpasssen en lieve kleine dorpjes zijn prachtig! De avond brachten we door op een camping bij Ronda. De volgende dag hebben we nog even een luxe hotel gepakt in Algeciras, hier gaat de boot over naar Marokko. Heerlijk even in een hotelletje met een zwembad en niet ’s morgens vroeg alles gehaast in moeten pakken omdat we om 09.30 in de haven moesten zijn.

De boottocht stelde niet heel veel voor, er staat 2,5 uur voor maar we hebben misschien maar 1,5 uur daadwerkelijk gevaren. De boot zit vol met doorgezakte gedeukte auto’s, volgeladen met banken, bedden, stoelen, eigenlijk met alles wat je kunt bedenken. We hielden met het ergste rekening voor de grens, als je de verhalen moet geloven is dat het minst leuke van de reis. Het visum konden we na het invullen van een formuliertje gewoon op de boot krijgen. Eenmaal in Tanger Med aangekomen werden we gevraagd te parkeren en ons paspoort af te geven zodat we een Temporary Import Permit (TIP) konden krijgen voor de Disco. We gaven ons kentekenbewijs en beide paspoorten. Het paspoort van Nicole kregen we direct terug. Hier hebben we ons achteraf wel over verbaasd, de auto staat tenslotte op haar naam. Het paspoort van Maarten en het kentekenbewijs werden meegenomen en gingen met de douanebeambte de hele parkeerplaats af. Toch een beetje op onze hoede drentelde Maarten hier rustig achter aan en na een 20 minuutjes, een blik op de chaos in onze auto en een dwingend verzoek om naar de uitgang te vertrekken hadden we ons paspoort, kentekenbewijs en de TIP!

We zijn in Afrika!

Die dag reden we natuurlijk direct verkeerd om uiteindelijk rond 17.00 in Chefchaouen aan te komen. Het blauwe dorp. Toch wel een beetje onwennig parkeerden we onze auto op zoek naar een pin automaat, boodschappen en een simkaart. Het eerste kwartier hebben we wel 100x achter ons gekeken, onszelf afgevraagd of de auto wel veilig stond en onszelf afgevraagd waarom we dit eigenlijk wilden. Na dat kwartier bleek dat alle vooroordelen niet waar zijn en konden we genieten van de drukte op straat, de kippen die live de nek omgedraaid werden, de kleuren, de geuren en alle mensen.

De volgende dag zijn we van pure ellende heel veel kilometers gaan rijden, we hebben niet nu al zin in regen! De richting op van Merzouga, de Sahara, en dan zouden we wel zien hoe ver we kwamen. De route bracht ons door regen, sneeuw, hitte, bergen, woestijn en een oase. Voor vertrek hebben we onze ouders en elkaar natuurlijk plechtig beloofd nooit in het donker te rijden, twee dagen in Afrika en dit ben je alweer vergeten! Om 20.15 was het net een half uurtje donker toen we eindelijk aankwamen op onze camping in Merzouga. Moe van de dag en toch wel een beetje gespannen van het in het donker rijden schoven we aan in het restaurant. Eten wat te pot schaft. Normaal gesproken bij ons niet heel makkelijk maar wat hebben we heerlijk gegeten! Op de camping zagen we natuurlijk niks meer en we wisten alleen van de verhalen dat je uitzicht zou moeten hebben over de Sahara. Wij de disco op het terras boven parkeren zodat we ’s morgens met uitzicht wakker konden worden, wat een vooruitzicht! Eenmaal in de tent bleek de woestijn ook wel eens een storm te hebben. We hebben bijna twee uur in onze tent liggen schudden, hierna heeft Nicole heel voorzichtig geopperd om toch maar naar beneden te rijden waar iets meer beschutting is. Gelukkig was Maarten het hier wel mee eens dus daar gingen we. Nicole rijden, Maart achter de auto aan met het trappetje van de tent in zijn hand. Wij over de camping heen en iets meer beschutting gezocht, gelukkig heeft niemand ons gezien. Natuurlijk hielp dit helemaal niet, dat de wind een kwartier later ging liggen hielp wel en uiteindelijk konden we om 02.00 rustig slapen.

Bij het wakker worden hadden we spijt! Wat een uitzicht over de duinen van de Sahara. Overal waar je kijkt gouden bergen van zand! Vanavond misschien toch maar de auto weer op het terras zetten. We zijn hier nu al zo van onder de indruk en dan te bedenken dat we komende dagen door zullen brengen in deze zandbak. Op het moment van schrijven van deze blog zit ik met mijn voeten in het Saharazand uit te kijken op de duinen, even heel erg gelukkig te zijn!